singularis

singularis
singŭlāris, e, adj. [singuli].
I.
Lit.
A.
In gen., one by one, one at a time, alone, single, solitary; alone of its kind, singular (class.;

syn.: unus, unicus): non singulare nec solivagum genus (sc. homines),

i. e. solitary, Cic. Rep. 1, 25, 39:

hostes ubi ex litore aliquos singulares ex navi egredientes conspexerant,

Caes. B. G. 4, 26:

homo,

id. ib. 7, 8, 3; so,

homo (with privatus, and opp. isti conquisiti coloni),

Cic. Agr. 2, 35, 97:

singularis mundus atque unigena,

id. Univ. 4 med.:

praeconium Dei singularis facere,

Lact. 4, 4, 8; cf. Cic. Ac. 1, 7, 26:

natus,

Plin. 28, 10, 42, § 153:

herba (opp. fruticosa),

id. 27, 9, 55, § 78: singularis ferus, a wild boar (hence, Fr. sanglier ), Vulg. Psa. 79, 14:

hominem dominandi cupidum aut imperii singularis,

sole command, exclusive dominion, Cic. Rep. 1, 33, 50; so,

singulare imperium et potestas regia,

id. ib. 2, 9, 15:

sunt quaedam in te singularia... quaedam tibi cum multis communia,

id. Verr. 2, 3, 88, § 206:

singulare beneficium (opp. commune officium civium),

id. Fam. 1, 9, 4:

odium (opp. communis invidia),

id. Sull. 1, 1:

quam invisa sit singularis potentia et miseranda vita,

Nep. Dion, 9, 5:

pugna,

Macr. S. 5, 2:

si quando quid secreto agere proposuisset, erat illi locus in edito singularis,

particular, separate, Suet. Aug. 72.—
B.
In partic.
1.
In gram., of or belonging to unity, singular:

singularis casus,

Varr. L. L. 7, § 33 Müll.;

10, § 54 ib.: numerus,

Quint. 1, 5, 42; 1, 6, 25; 8, 3, 20; Gell. 19, 8, 13:

nominativus,

Quint. 1, 6, 14:

genitivus,

id. 1, 6, 26 et saep. —Also absol., the singular number:

alii dicunt in singulari hac ovi et avi, alii hac ove et ave,

Varr. L. L. 8, § 66 Müll.; Quint. 8, 6, 28; 4, 5, 25 al.—
2.
In milit lang., subst.: singŭlāris, is, m.
a.
In gen., an orderly man (ordonance), assigned to officers of all kinds and ranks for executing their orders (called apparitor, Lampr. Alex. Sev. 52):

SINGVLARIS COS (consulis),

Inscr. Orell. 2003; cf. ib. 3529 sq.; 3591; 6771 al.—
b.
Esp., under the emperors, equites singulares Augusti, or only equites singulares, a select horse body-guard (selected from barbarous nations, as Bessi, Thraces, Bæti, etc.), Tac. H. 4, 70; Hyg. m. c. §§ 23 and 30; Inscr. Grut. 1041, 12 al.; cf. on the Singulares, Henzen, Sugli Equiti Singolari, Roma, 1850; Becker, Antiq. tom. 3, pass. 2, p. 387 sq.—
3.
In the time of the later emperors, singulares, a kind of imperial clerks, sent into the provinces, Cod. Just. 1, 27, 1, § 8; cf. Lyd. Meg. 3, 7.—
II.
Trop., singular, unique, matchless, unparalleled, extraordinary, remarkable (syn.: unicus, eximius, praestans;

very freq. both in a good and in a bad sense): Aristoteles meo judicio in philosophiā prope singularis,

Cic. Ac. 2, 43, 132:

Cato, summus et singularis vir,

id. Brut. 85, 293:

vir ingenii naturā praestans, singularis perfectusque undique,

Quint. 12, 1, 25; so,

homines ingenio atque animo,

Cic. Div. 2, 47, 97:

adulescens,

Plin. Ep. 7, 24, 2.—Of things:

Antonii incredibilis quaedam et prope singularis et divina vis ingenii videtur,

Cic. de Or. 1, 38, 172:

singularis eximiaque virtus,

id. Imp. Pomp. 1, 3; so,

singularis et incredibilis virtus,

id. Att. 14, 15, 3; cf. id. Fam. 1, 9, 4:

integritas atque innocentia singularis,

id. Div. in Caecil. 9, 27:

Treviri, quorum inter Gallos virtutis opinio est singularis,

Caes. B. G. 2, 24:

Pompeius gratias tibi agit singulares,

Cic. Fam. 13, 41, 1; cf.:

mihi gratias egistis singularibus verbis,

id. Cat. 4, 3:

fides,

Nep. Att. 4:

singulare omnium saeculorum exemplum,

Just. 2, 4, 6.—In a bad sense:

nequitia ac turpitudo singularis,

Cic. Verr. 2, 3, 44, § 106; so,

nequitia,

id. ib. 2, 2, 54, § 134; id. Fin. 5, 20, 56:

impudentia,

id. Verr. 2, 2, 7, § 18: audacia (with scelus incredibile), id. Fragm. ap. Quint. 4, 2, 105:

singularis et nefaria crudelitas,

Caes. B. G. 7, 77.— Hence, adv.: singŭlārĭter ( singlā-rĭter, Lucr. 6, 1067).
1.
One by one, singly, separately.
a.
In gen. (ante- and post-class.):

quae memorare queam inter se singlariter apta, Lucr. l. l. Munro (Lachm. singillariter): a juventā singulariter sedens,

apart, separately, Paul. Nol. Carm. 21, 727.—
b.
In partic. (acc. to I. B. 1.), in the singular number:

quod pluralia singulariter et singularia pluraliter efferuntur,

Quint. 1, 5, 16; 1, 7, 18; 9, 3, 20:

dici,

Gell. 19, 8, 12; Dig. 27, 6, 1 al.—
2.
(Acc. to II.) Particularly, exceedingly:

aliquem diligere,

Cic. Verr. 2, 2, 47, § 117:

et miror et diligo,

Plin. Ep. 1, 22, 1:

amo,

id. ib. 4, 15, 1.

Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. . 2011.

Игры ⚽ Поможем сделать НИР

Look at other dictionaries:

  • Singulāris — Singulāris, 1) einzeln, einfache Zahl; 2) die Einheitsform in der Sprachlehre, s.u. Numerus 7) …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Singularis — Sin|gu|la|ris, der; , ...res [...re:s; lat. singularis] (Sprachw. veraltet): Singular …   Universal-Lexikon

  • Singularis — Sin|gu|la|ris der; , ...res [...re:s] <aus lat. singularis; vgl. ↑Singular> (veraltet) svw. ↑Singular …   Das große Fremdwörterbuch

  • singularis — sin|gu|la|ris sb., sen, ser, serne (ental), i sms. singularis , fx singularisform …   Dansk ordbog

  • SINGULARIS Ferus — in Versione vulgata Psalmi 80. v. 14. Et singularis ferus depastus est eam, ubi in Hebr. est fera agri Graeci reddunt μονιὸς ἄγριος; aper est, sic enim suum quosdam vocati, Aeliam auctor est l. 7. c. 47. et l. 15. c. 3. Hesychius item, Suidas,… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • SINGULARIS Tibia — Graece μόναολος est. Et quidem primitus singulares erant tibiae, antequam Marsyas geminaas instituit. Sed postmodum singulares adhibitae sum. Namque Tyrrheni non unô genere contenti, singulari canebant in Sacris eâque aencâ, tanto apud eos in… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Singularis materialis — Der Singularis materialis (lat. „Einzahl in Bezug auf den Gegenstand“) ist eine Erscheinung im Satzbau vieler Sprachen (zum Beispiel Deutsch, Englisch, Latein), bei der das Prädikat im Singular stehen kann, obwohl zwei oder mehr Subjekte… …   Deutsch Wikipedia

  • Singularis — Ental …   Danske encyklopædi

  • singularis — s (oböj. singular …   Clue 9 Svensk Ordbok

  • singularis pro plurali —    (loc.s.m.) sineddoche …   Dizionario di retorica par stefano arduini & matteo damiani

  • Croton singularis — Croton singularis …   Wikipédia en Français

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”